Bordeaux!
Door: Jacoline
19 Mei 2019 | Frankrijk, Bordeaux
Eenmaal in bed merkte ik pas echt hoe moe ik was. Ben als een blok in slaap gevallen en alleen een paar keer wakker geweest om te kijken of NL gewonnen had om vervolgens weer in diepe slaap te vallen. Ergens in de ochtend las ik eindelijk het goede nieuws. En weer slapen.
Op tijd weer wakker en eruit, ontbijt.
Wat ga ik doen, werd me gevraagd.
Ik denk naar Cadillac en dan zie ik morgen wel wat ik doe. De kaarten werden er weer bij gepakt en volgens Dominique was het 45 km naar Bordeaux (oeps) en volgens Christine 35 km. Mhm dat kan ik nog wel aan denk ik. Ze laat zien dat er een fietspad is van Ecron rechtstreeks naar Bordeaux. Niet te veel heuvels. Mhm d’accord, cette une idee.
Ik pak mijn spullen en krijg van allebei twee dikke zoenen, ben dr nog beduusd van. Zulke aardige mensen. Kreeg ook nog een stempel.
Ik ga op pad en naar Capian is het 5 km. Weer bergje op en af. Naar Ecron is het 10 km. Bij het fietspad aangekomen staat nog 24 km. Ze zaten er beiden niet ver naast.
Het fietspad is super, glad en rechtstreeks naar Bordeaux.
Inmiddels droog en zelfs nog even in de zon op een bankje gezeten. En weer verder voor de laatste km. Het begint een beetje en vervolgens steeds harder te regenen.
C heeft een hotel geregeld, tegenover het station. Perfect!
Doorweekt kom ik aan en wordt aller vriendelijkst geholpen.
Ik snap wel dat jullie dit niet hadden zien aankomen. Ikzelf ook niet. Weet wel precies waar ik brak. Fietste gister ergens op een weg, was geen ander verkeer op dat moment en heb de achterop komende auto niet gehoord. Zal niet netjes aan de kant hebben gefietst (bergje op he).
Ineens het geluid van sirenes. Ze wilden erlangs, hadden haast en reden met blauw zwaailicht en die sirenes voorbij.
Ben me rot geschrokken en begrijp nog steeds niet waarom zo? Zal vast iets aan de hand geweest zijn, ik heb gisteren meerdere zwaailichten met en zonder sirenes aan zien rijden. Mij zochten ze in ieder geval niet.
Dit voorval is niet de reden, wel het breekpunt.
En ja, ik stop ermee.
Ik heb mijn grens gevonden en hou me eraan. Niks geen koppigheid, niks geen spijt. Het is ok. Trots op dat wat ik bereikt heb.
Mijn gevoel gevonden en gevolgd.
De Camino brengt je wat je nodig hebt en dit is het voor mij.
Tis ok!
-
19 Mei 2019 - 16:05
Yvonne:
Ook een kunst Jacoline om toe te geven dat je moet stoppen, vooral als het voor jou goed voelt. Ik wens je alle succes met wat je nog tegen komt. Toch ben ik een fan van je. Veel liefs Yvonne. -
19 Mei 2019 - 16:09
Yvonne:
Ik mag wel zeggen een enorme fan sterke dame. Liefs -
20 Mei 2019 - 13:05
Peter:
Aloha Jacoline,
Wat dapper om dit onder ogen te zien en deze keuze te maken. Je bent een heel eind gekomen en daar mag je best trots op zijn! Goed dat je je gevoel volgt en dit is/was sowieso een ervaring die je zeker iets zal geven. Geniet van de komende dagen en een lichtvolle groet, Peter -
22 Mei 2019 - 16:36
Silvia Wieser:
Jacoline, je mag Super trots zijn op jezelf. Heel knap om toe te geven dat het genoeg is geweest. Nu nog even lekker genieten. groetjes van Silvia Wieser
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley